Ik krijg vaak bovenstaande vraag.. hoe doe je het toch? Is het niet pittig? Spelen ze echt vaak samen? Hebben ze ruzie? Begreep Mees dat je zwanger was? Zou je het weer zo doen?
Twintig maanden verschil is niet heel veel. Was dit bewust? Ja, onwijs bewust. Wij hebben nooit onder stoelen of banken geschoven dat we een kindje wilde en ook niet dat dit er best tien mogen zijn haha (grapje dat wil de man niet hoor 😉). Anyway, toen Mees een paar maanden was begonnen de eierstokkriebels wel weer heel erg te kriebelen.. Toen Mees elf maanden was wisten we dat we weer in verwachting waren, echt een feestje!
Van mijn zwangerschap heeft Mees niet onwijs veel bewust meegekregen denk ik. Ja hij wist dat er een baby in mijn buik zat, genaamd ”bibi” of zusje. Mijn buik werd voorzien van veel knuffels en kusjes en ook heeft Mees veel met z’n pop gespeeld, de pop kreeg de fles, een schone luier etc. Top dus!
Na de kraamweek was het even wennen, twee kleine kids, Mees die niet zelf z’n brood kan smeren en nog schone luiers moet en Vive die een borst wil leegdrinken. Maar eigenlijk gaat dit vanzelf. Mees is geen seconde jaloers geweest (fijn als de kids zo jong zijn, dan kennen ze dit nog niet is mij verteld) en genoot van alle aandacht, bezoekjes, cadeautjes.. maar bovenal van zijn zusje! Eindelijk was ze daar! Waar het eerst wat onwennig was, het begon met een klein kusjes van een miniseconde en binnen een paar maanden waren dat flinke omhelzingen en enorme kwijlkussen tussen die twee.
Maar dan nu; is het niet pittig? JA ENORM. Ik kan hard lachen om mensen die zeggen dat ze het druk hebben. Let op; de mensen zonder kinderen of met een kind. Want nu merk ik pas wat druk is. Waarschijnlijk lachen hier de mensen met drie, vier, vijf, zes of zeven kinderen om. Maar goed, twee kids is pittig. Je moet op zoveel letten, je moet zoveel doen en ze willen het vaak allebei op precies hetzelfde moment. Luiers, flesjes, slaaptijden, eten, aankleden, uitkleden, badderen enz.. Maar is het erg? NEE! Het is fantastisch. Als ze dan allebei liggen te slapen en ik weer even op adem kan komen, dan wil ik echt niets liever dan wat ik nu heb. Dan zie ik ze samen hand-in-hand lopen, samen spelen, samen stoeien, naar elkaar toe rennen als de een huilt, elkaar voorzien van kusjes en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Spelen ze vaak samen? Ja onwijs! De eerste tijd natuurlijk niet, Vive lag vaak in de box of op haar speelkleed, maar Mees kwam altijd wel even kijken of een knuffeltjes van Vive aangegeven. Vanaf het moment dat ze kan zitten, spelen ze vaak naast elkaar. Vief met haar eigen speelgoed en Mees ook. Nu (Vive is 1,5 en Mees 3 jaar) spelen ze wel echt samen. Het maken van Duplo torens, steppen / op de auto door het huis, samen alles uit de la halen en samen wegrennen voor de denkbeeldige wolf van Roodkapje. Vind het heerlijk om te zien, kan daar zo van genieten. En nee, dat gaat echt niet alleen maar goed hoor. Pakt Mees het blokje af waar Vive mee aan het spelen was dat zorgt ze wel dat Mees dat niet nog een tweede keer doet, hup ze bijt Mees. Of als het niet gaat zoals Mees het zou willen duwt ie Vive wel even naar een andere hoek in de kamer. Maar ook dat hoort er denk ik wel bij.
Al met al, ik vind het fantastisch. Hoop ook dat zij voor altijd elkaars vriendjes zijn en een mooie broer-en-zus-band hebben.
p.s. mocht je nog twijfelen of je nu al voor een tweede wil gaan of nog even wil wachten..
DOEN. Weinig jaloezie, geen rivaliteit, speelkameraadjes en dan weet je pas echt wat tropenjaren zijn HAHA. En er is niets mooiers dan ze het mooiste cadeau te geven wat er is; elkaar!