Hoe pakken jullie het aan?
Corono. Er wordt genoeg over geschreven. Genoeg over gedeeld. En we maken ons allemaal (terecht) zorgen. Het is natuurlijk ook spannend, eng en raar. Zo’n slechte film.. benieuwd hoe lang de ‘’film’’ duurt en wanneer het einde van de ‘’film’’ in zicht is. En niemand die het weet…
Waar ik benieuwd naar ben, hoe doen jullie het met de opa’s en oma’s? Laten jullie ze nog op de kleinkinderen passen? Gaan jullie gezellig langs en drinken/eten dan gezellig wat met z’n allen? Of is het even een paar maanden afzien?
Hier zijn de kids nog te jong om het echt door te hebben, Mees (3) en Vive (1) schreeuwen sowieso heel de dag om opa en oma haha. Maar uitleggen dat we daar niet kunnen spelen gaat er toch echt niet in. Maar.. we doen het niet. PUNT. Het is niet nodig, we moeten beiden werken maar tot nu toe gaat dat prima vanuit huis (met de nodige schema’s wie wanneer werkt en wie de kids doet) en ik ga ze – en zij ons – niet – onnodig – opzoeken. De maatregelen zijn er naar mijn idee niets voor niets.
Hoe doen we het nu dan (nog)?
Elke dag naar buiten staat hier sowieso altijd al op het programma haha. Kids hebben het nodig en voor ons is het ook niet slecht. Nu combineren we dat mooi. We fietsen een rondje langs iedereen en zwaaien dan. Niet dat dat voldoende is. Mees vraagt ondertussen of ie nu dan eindelijk mag spelen, verzint smoesjes dat ie moet poepen, plassen of eten haha en Vive klimt nog net niet uit dr stoeltje. Van het weekend hebben we een klein stukje met elkaar gewandeld, en van de week hebben we de rustige speeltuintjes / hertenkamp bezocht waar geen anderen waren. Het is anders, raar en veel minder leuk dan normaal. Maar ik vind het belangrijk dat we elkaar niet (onnodig) ziek maken en ons aan de regels houden. Verder bestaat FaceTime gelukkig en kunnen we hopelijk snel weer echt kroelen en kusjes geven aan de opa’s en oma’s als vanouds! Oh en laten we niet vergeten dat kaartjes met foto’s van de (achter)kleinkinderen ook altijd enorm worden gewaardeerd!!
Alleen maar liefs ♥ 